COURTAINS IN MY LIVINGROOM

Krawiectwo nie jest takie złe. Oczywiście jeśli uprawia się je z dystansem, raz do roku i bez fastrygi.

W innym razie to nieprzyzwoicie mozolne zajęcie!!

No bo wszystko zaczyna się od zakupu materiału. Jeśli potrzebuje się więcej niż dwie zasłonki, a u mnie tak właśnie jest, bo w jednym pokoju mam dwa i pół okna (znaczy się balkon),

i jeśli chce się mieć zasłonki maksymalnie do ziemi, ale nie takie, co to na pierwszy rzut oka od razu sugerują przebywanie w sypialni, najlepiej oczywiście lniane, bo do lnu ma się jak ja dziwnie nieuzasadnioną słabość

(może dlatego, że jak się nie ma siły na prasowanie 13 metrów bieżących to można powiesić pomięte i powiedzieć, że to taki styl :P),

no więc właśnie jeśli ma się takie zachcianki, to zadanie wydaje się nie do zrealizowania.

A! zapomniałam wspomnieć, że ma być wersja >budget<, czyli za grosze :P

Przeszkoda pierwsza. 

Fachowo uszyte lniane zasłony - fortuna, nie do przeskoczenia.

Ale marzenie zostaje. Kupione na allegro zasłonki z angielskich resztówek marketowych, po pierwszym praniu straciły po 15 cm. długości, ale nie żeby równo, o nie, amplituda skrócenia wynosiła prawie 10 cm...hehe. 

Podejście drugie - ikea... to, na co byłoby mnie stać, było niestrawne. Porażka.

Trzecia - fart!

Czyli materiał w 99% lniany (?cokolwiek to znaczy?) na aukcji allegro za 8 zł za metr!!!! Dla tych, co nie w temacie - cena za metr lnu to zazwyczaj 30-40 zł.

Szybka kalkulacja (14 x 8 = 112!!!!) i nie było mowy o tym, że nie wykorzystam okazji.

Klik, kupione, czekam....

Jest. Podekscytowana kupuję szpulkę białej nici i tnę...

Z zapasem, bo już wiem, że bawełna i len się kurczą. Ile? Niewiadomo. Więc szyję z 15 cm zapasu na dole - podwinę po prostu po wypraniu.

Plan: zasłony na szelkach

(bo takie z tunelem wydają mi się zbyt sypialniane, chociaż byłoby na pewno szybciej i łatwiej je uszyć).

Więc zaczynam od szelek, czyli 30 pasków: dotnij, obrzuć, zszyj, przewróć, wyprasuj....

Podwinięcie jednej zasłony przy tym wydaje się banalne, hehe. 

Tak, jak pisałam, rozchodziło się jeszcze o efekt kreszu, czyli takie naturalne lekkie zgniecenie materiału - co już wiem, że nie jest łatwo uzyskać na zwykłym lnie.

Jak wstępnie uszyłam zasłony to wymoczyłam je w ciepłej wodzie, zdaje się zdekatyzowałam, i potem wywirowałam, żeby się odpowiednio skurczyły i pogniotły.

No i mokre rozwiesiłam, żeby to całe gniecenie nie było przesadne.

Ech.... Następnego dnia, jak lekko podeschły, trzeba było się jeszcze uporać z podwinięciem.

Chciałam, żeby były idealnie do podłodgi, na styk.

Logiczne - zmierzyć na pierwszej zasłonce, podwinąć równo na całej długości, a resztę zasłonek na tą samą długość. Nic bardziej mylnego!!!

Bo albo ja mam rozciągliwą metrówkę z gumy, albo len się tak nierówno zbiegł, albo pijany mi dom stawiał (a to w epoce trzykrotnej normy nikogo nie dziwiło), albo po prostu moje drewniane karnisze są tak wypaczone, że każda zasłonka musiała być inaczej podwinięta.

Materiał miał być taki lekko pognieciony, więc podwinęłam i w sumie powinniem być koniec, bo mam, co chiałam...Ale...

Trafiły jednak potem jeszcze pod letnie żelazko, bo niewyprasowane nie znaczy jednak stylowe :P ani tym bardziej kreszowane :P Gdyby to moja mama widziała... ;/

To, co miało być pięknie lekko gniecione, miejscami wygladało jak rozciągnięte stare majtasy wyciągnięte z przepastnej szafy :(

Trudno. Pod żelazko, czyli ściąganie i zakładanie zasłonek po raz trzeci.

I co? Koniec? O nie!

Jak wyprasowałam, to moje idelnie podwinięte zasłonki znów okazały się za długie!!! Matko!!!

Ale wiecie co? Mam dosyć, poprawię może w przyszłym roku :P

Zwłaszcza, że czekają mnie jeszcze roletki do sypialni... Póki co, po prostu powiedzmy, że >tak ma być< :P

No kobiety!  Szyjące i nieszyjące! Jak to ostatecznie wygląda??? 

Myślę, że biorąc pod uwagę okoliczności, to całkiem nieźle, co?

Małe poprawki się zrobi i będzie idealnie ;)

***

Pięknego piątku!

Jutro zaczynamy weekend! 

aga